11/07/2009

.

Daha küçücüktüm öldüm
Ama ben masalımı da gördüm
Baba anneme söyle öldüm.

Daha parlayabilirdim söndüm
Daha oynayabiliridim döndüm
Daha toplayabilirdim böldüm
Masalımı da gördüm...

İstemem ben hiç adım unutulsun
Resmim tozlu raflara konsun
Arayan beni masallarda bulsun .)

11/03/2009

Issız Adam Sonrası Psikolojisi Belki De..

Ucuzdu - Herşey kadar, herkes kadar..
Birşeyleri anlatmak için gündoğumuna ihtiyacı yoktu. Nasılsa zaman gelir geçerdi. Güneşin hangi yönden doğduğu, nerede battığı da pek umrunda değildi. Nasılsa o da birşekilde doğar ve batardı. Hayat basitti. İnsanlar ya "iyi"ydi ya "kötü". Zor olanı bir türlü bulamazdı. Eksik olan birşeyler vardı. Hep eksik..
En çok alacakaranlıkta severdi o ucuz dairenin balkonunu.. En çok alacakaranlıkta üşürken ısıtırdı gözyaşları onu.. Herşey aynıydı. Oysa değişmesi için ne kadar çok çabalamıştı.. Nerelerdeydi mutluluk? Kimlerin masasına meze olmakla meşguldü şu sıra.. Sevdiği bir şarkı geldi sonra aklına, " Saçlarımda nefesin yerine yağmur.. Dudağımda dudağın yerine yağmur.. " Sesi bile kendine yabancı, kendine ters..
Ucuz bi şarap gibi.. Kendine uzak, yorgun ve buruk..
Uzak - Herşeye, herkese..
Yorgundu - Herşeyden, herkesden..
Buruktu - Herşeyiyle, herkese..
Hayat kadar acımasız değil diyordu.. Hayat kadar dert değil..
Hepsinden uzaktı bir süredir, geri dönme korkusu bundandı..
Yapamazdı, yapmamalıydı.. Hiçkimse, hiçbirşey..
O bir adama aitti, yanında mutlu olduğu bir adama, herşeyiyle..
Hazal.