Affet, nefret ettim "ben"den(:

Anladım kimselere benzemiyorum ben..

Elbette ki benzemiyorum.. Gülüşlerimiz, acılarımız, ağrılarımız, mutluluklarımız ve kırgınlıklarımız ah bir de büyüdükçe büyüyen dertlerimiz.. Bir bebeğin çığlığının bile sadece üç seçeneği varken benim için hayat nasıl bu kadar çoktan seçmeli bir hale gelebilirdi ki? Zaten hayat kendi kendini bu kadar zora sürüklerken, hayatımızdaki insanlar neden yargılamadan önce kendilerine çekidüzen vermezler ki? Hadi birileri itiraz etsin? " 3 günlük dünya " gerçeğinin farkında olan ama hala hiç çekinmeden onca kalbi yaralayan sürüsüne bereket insan tanıyorum..

Evet hiçbirine, hiçkimseye benzemiyorum.. Hala küçük mutluluklarım, hala kocaman yanılgılarım ve inkar etmediğim pişmanlıklarım var.. Herşeye rağmen hala - aman makyajım bozulmasın - tasası olmadan gözyaşları içinde ağlayabiliyorum herkesin ortasında ya da kahkahalarla gülüyorum yerlere yatarcasına.. Hala yağmurdan sonra sokağa fırlayıp su birikintilerinin üzerinden zıplayarak mutlu olabiliyorum.. Hala kendimi ıslak toprak kokusunun büyüsüne bırakabiliyorum.. Ve ben hala aynı gezegende nefes aldığım en lanet olası insana bile sadece söylediklerine güvenerek inanabiliyorum.. En değersiz insanı baş tacı yapabiliyorum mesela.. Hiç değmeyenlere üzülebiliyorum.. Annemin de dediği gibi,

Onlar senin incilerin.. En az rastlananlarından, en kıymetlilerinden hem de.. Nasıl bu kadar kolay harcarsın onları beş para etmezler için?

Evet herzaman ki gibi haklıydı.. Böylesine lanet olası insanlar için onları heba etmekten artık nefret ediyorum.. Ama dediğim gibi farklıyım, uslanamıyorum..
Aşık oluyorum sonra.. Öyle her dakika değil.. Zaten insan hayatına giren herkesi öyle derin bir aşkla sevicektir diye bir kural da yok.. Zamanı geliyor, O insan geliyor ve aşık oluyorum.. Herşeyimle seviyorum ama.. Aklımın alabileceği herşeyim oluyor o.. Sonra her saniye yine kendimden gidiyor.. Ne demiş ünlü şair?

Sen elmayı seviyorsun diye, elmanın da seni sevmesi şart mı?

Ah küçük ilgi manyağı, şımarık ben..
Bir türlü anlamıyorum işte bir türlü uslanmıyorum..
İşte bu yüzden kimseye benzemiyorum..
Ah beni mutlu gösteren maskem..
Hala düşmedi mi yüzümden?

EkimHazal.*
(Her hakkım saklıdır. Zaten tamamen kendime kızdığımdan yazdım bunu. Öylesine işte.)