Bi' süre yazmak istemiyorum, olmak istemiyorum hatta demiştim. Yeni bir yıla girdik. Hatta en sevdiğim insanlardan birkaçıyla birlikte girdim. Belki de en güzel yılbaşı organizasyonuydu benim için. Gülmek eğlenmek güzel de, birşeylerin eksik olduğunu farkettiğinizde, bütün bir yıl ne yaptığınızı düşündüğünüzde öylece kalıyorsunuz iyi mi. Nasıl oldu bilmiyorum ama, kısa süre daldığım uykumun sonunda baktım ki, nasıl bir geceyse herşey bıraktığım yerdeydi. Yeni yılın herşeyi sildiği ya da yeni başlangıçlar getirdiği yoktu. O yoktu.
Bi kaç şarkı dinledik, bi kaç tane de kendimiz söyledik. En sonunda sustuk, gözlerimiz eşlik etti sözlere. Müzik zevkime hitap etmeyen, asla dinlemem dediğim birsürü şarkıda ağladım hatta. " Seni ben ellerin olsuuuuun, diye mi sevdiiiim." Bütün bir yıl ağlayacak mıyım dersin?
Aslında eğlendim. Bana yoksunluğunu unutturacak bir sürü dostum vardı etrafımda. Olmasa da denedim en azından, öyleymiş gibi yaptım. Unut - muş gibi hani. Sanki unutabilir - miş - im gibi.
Yeni yıl bana hiçbirşey getirmeyecek biliyorum. Gelmeden birçok şeyi götürdü zaten. Amaaan öyle işte. Yeni yıl karşına yeni - ben - ler çıkarmasa da, mutlu eder seni umarım.
Herşey istediğin gibi olsun.
Hayatlarımızın yeniden kesişmesi dileği ile..
İnsan değişmeyeceğini biliyor ama,
Bekliyor işte..
Kendine itiraflarla dolu, bi o kadar da kendini teselli eden bi yapın var. Yeni yıldan bişeyler beklemek zaten çok geride kaldı be Agnes. Samimi yazını okumak gerçekten güzeldi. Öyleymiş gibi yapmalardan kurtulman dileğiyle..
YanıtlaSilTeselli edecek insan aramaktansa kendimle yetinmeyi seviyorum evet. Teşekkür ederim, okuyan gözlerine sağlık.)
YanıtlaSil