Yazdığım herşeyi okuyorsun, okumasan da bir şekilde haberin oluyor yaptığım herşeyden. Biliyorsun neyin ne kadar önemli olduğunu kısacası, sussan da, o gülümsediğinde kusursuzca kıvrılan kahrolası aşık olduğum dudaklarını birbirine kenetlesen de, biliyorsun işte.
Ayakkabılar ayağımı vuruyor! Lanet olsun o kadar acıtıyorlar ki dayanamıyorum.Sırf onlara dayanamadığım için gideceğim. Sırf bir daha sabahları telefonumun ekranına bakmamak için gideceğim. Şubatta yağmur yağıyor diye gideceğim, başkasının elini tutacaksın diye gideceğim.
Hem söylemedim sana, ayakkabılar ayağımı çok acıtıyor. Benim bile değiller ki. Onlara dayanamadığım için gideceğim gerçekten. Koşamıyorum onlarla nefesim tükenene kadar. Sahilin o en ucuna yetişemiyorum bir türlü. Sigaramı bitiremiyorum tek nefeste. Ruhum acıyor diye ağlamıyorum hayır ayaklarım acıyor!
Senden değil kendimden kaçacağım. Benden vazgeçeceğini bile bile yaptıklarım için kendimi suçlayacağım belki. Pişman olmayacağım hayır, suçlayacağım sadece.
Sen düşünmeyeceksin, belki biraz acıyacak. Hatırlamayacaksın ama kapına seni son kez görmek için geldiğimi. Sana uzanan bedenimin değil, ruhum olduğunu. Yaşanmış herşeyi birkez daha ayaklarına serdiğimi. Tek kelimenle herşeyi değiştirebilecekken, vazgeçmeyi seçtiğini, hatırlamayacaksın ama unutamayacaksın da.
Çünkü en hızlı hatırlanandır
En eski unutulan
Çünkü bilirsin, iyileşmeyecek.
Hiçbir yara hiçbir zaman
tam olarak iyileşmez!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder