(*)

Yine durup aynı şeyleri düşündüğüm gecelerden sadece bi tanesi..
Her zamanki gibi siyah.. Her zamanki gibi can sıkıcı..
En önemlisi her zamanki gibi düşünceler furyasına zorlayan..
Evet, düşünmeliyim.. İyi ama kimi?
Seni mi? Bizi mi? Bizden önceki o “diğerleri” ile olan Sizi mi?
Yoksa kendimi mi? ..
Evet.. Bi yerlerden başlamalı ve bişeylere karar vermeliyim artık..
Ya her defasında bu ölümleri bile bile yaşamalı, ya da bu acıyı sadece bir kez, en derinden yaşamalıyım..
Bilmiyorum..
Diyorum ya kafam karışık.. Kelimelerimi bile yontamıyorum artık..
Anlamlar yaratıp küçük dünyamda mutlu oyunlar oynayamıyorum..
Ben “ sen “ oluyorum farkında mısın?
En gerçek halimle.. Alışıyorum sana.. Karışıyorum yavaş yavaş..
Peki sen?
Bu kadar derinden hissedebilir misin “bizi” ?
Kimsenin umrunda olmadan, kimseyi umruna almadan..
26. günün sabahında yazıyorum bunları.. Geç mi bilmiyorum ama;
Dedim ya alışkanlıklar hep korkutur beni..
Durmalısın karşımda öylece..
Hep sen olmalısın yanımda..
Ben hep seni özlemeliyim.. Günümün her saatinde, her dakikasında seni düşünmeliyim..
Şimdi bu böyle evet..
Ama ya gidersen?
Ya özlediğim sadece bana bıraktığın kokun olursa..
Korkuyorum..
Karışıyorum..
Alışıyorum ben sana..

Gideceksen alma bendeki seni..
Ben hep “sen”le kalayım..
Ya da şimdi çek git..
Daha fazla “sen” olmayayım..

o6.o7.o9 02:41

Ekim Hazal