Hep Ama Hiç..

Sahi insan nasıl anlatır yaşadıklarını?

Bir yerden başlamalısındır mutlaka.. Artık acın sadece ruhunu değil bedenini de yakar olmuştur çünkü.. Etrafındaki birçok insanla belki de aynı kaderi yaşadığın halde hep senin ki daha ağır gelir.. Hani derler ya, insana kendi acısı en büyüğüdür diye işte öyle.. Oysa ki ortada elle tutulur birşey de olmaz çoğu zaman.. İyi kötü herşeyiyle bir ailen, bir evin, yapacak birşeylerin vardır.. Hatta belki de hayatının aşkı.. O hepsinden bir adım önde durur.. Hepsinden çok yakar alevleri içini.. Çoğu zaman ondan habersiz seversin onu.. Duymasına bilmesine gerek duymadan.. Kimselere gösteremezsin içinde büyüyen sevgini.. Kimsenin ne gözleri ne sözleri kirletmesin istersin.. Ya da o bilmesin, sıkılmasın, boğulmasın istersin senin içinde çırğındığın denizinde.. Onun seni nasıl sevdiği önemli değildir ama.. Uğruna herşeyi feda edebileceğin sevgili nasılsa sana kendini sevme iznini vermiş, payına düşeni yapmıştır zaten.. Yine de düşünmeden duramazsın, acaba o da yanıyor mu benim kadar diye.. Sevgili özlemde asırlarca ama zamanda dakikalarca uzağındadır oysa.. Koşarak bile yetişirsin istesen.. Sonra bir tokat daha iner.. "Hayalinde yaşattığın kadar mükemmel değil sevmeler.." Oysa herşey tamamen alışveriş gibidir derler.. Sevgide verdiğin kadarını alırsın.. Sakın inanma.. Verdiğini asla bulamazsın..

Seversin işte.. Yakınmaz, şikayet etmez, usul usul ağlarsın haline.. Özlememesi, sevmemesi, düşünmemesi önemli değildir.. Nasılsa bir gülümsemesi tüm acılarını silecektir.. Belki de en deli aşktır yaşadığın.. Bir Mecnun sen, bir Leyla da o'dur belki.. Belki sevdiğin kadar sever, özlediğin kadar özler seni.. Ama yetmez.. Verdikçe daha fazlasını ister, sevdikçe daha çok seversin.. Bu sefer bu deniz yutar sizi..

Yine de "iyi ki" dersiniz..
O "yaşama sebebi" iyi ki var..
Balonu uçmasın diye ipini sımsıkı tutan çocuk gibi sarılırsınız her defasında ellerine..

"Hiç gitmese! Hiç bitmese!"

30.07.09 11:21

EkimHazaL
(her hakkım saklıdır.)